Wat is Photopharmacologie?

 

 

Photopharmacologie is een nieuwe methode in de geneeskunde, waarin medicijnen met licht ‘aan’ en ‘uit’ kunnen worden gezet. Stel een medicijn voor als een sleutel en het biologische doelwit als een slot en je kan licht gebruiken om de sleutel recht of krom te buigen, dan kan je de sleutel ‘aan’ en ‘uit’ zetten. Het onderzoeksveld Photopharmacologie doet dit met medicijnen.

 

 

Waarom is dit belangrijk?

 

 

Bij alle medicijnen die commercieel verkrijgbaar zijn, zit een bijsluiter met bijwerkingen. Deze bijwerkingen kunnen heel mild zijn, zoals misselijkheid. Maar deze bijwerkingen kunnen ook heel heftig zijn. Ook in de ontwikkeling van nieuwe medicijnen zijn bijwerkingen een groot probleem; medicijnen die heel erg goed werken komen vaak niet op de markt vanwege bijwerkingen. Om terug te komen op het model waarbij het medicijn een sleutel is en het slot het biologische doelwit: de sleutel maakt simpelweg te veel ongewenste sloten open.

 

 

Hoe werkt het?

 

 

In het veld van Photopharmacologie bouwt men een zogeheten ‘photoswitch’ in het medicijn. Dit zijn chemische groepen die van vorm kunnen veranderen met licht. Het licht wat men hier voor wil gebruiken is gewoon zichtbaar licht zoals rood licht. Door zo’n ‘photoswitch’ in het medicijn te zetten, kan men twee vormen van het medicijn maken: een actieve vorm en een inactieve vorm (zoals bij het model met een kromme en een rechte sleutel, waarvan de kromme sleutel niet in het slot past en de rechte wel). Vervolgens krijgt een patiënt alleen het inactieve medicijn (de kromme sleutels) toegediend en wordt met licht op de juiste plek het medicijnen aan gezet (er worden rechte sleutels van gemaakt van de kromme sleutels). Zo is het medicijn alleen actief waar de arts dat wil en verminder je de bijwerkingen.

 

 

Hoe ziet de toekomst er uit?

 

 

Momenteel is Photopharmacologie nog een fundamentele onderzoeksfase, wat betekent dat wetenschappers nog aan het uitzoeken zijn hoe je dit voor elkaar krijgt. Zulke onderzoeken duren doorgaans vele tientallen jaren. Hopelijk werpt het fundamentele onderzoek haar vruchten af en kan men in de toekomst deze methode gebruiken om betere medicijnen te maken met veel minder bijwerkingen.

 

M.W.H. Hoorens